حجت الاسلام و المسلمین شیرخدایی در جلسه ششم از هفتم محرم الحرام در ادامه مباحث خود درباره امامت در قرآن به آیه 251 سوره مبارکه بقره اشاره کردند و فرمودند: داستان حضرت طالوت به اینجا رسید که بنی اسرائیل امام و رهبر و زعیمی می خواستند و خداوند حضرت طالوت را به عنوان امام آنان برگزید و دو ویژگی او را علم و قدرت جسمی قرار داد. امامت او، امامت مقیده بود و او فقط در حوزه شرع دخل و تصرف داشت. اما در ادامه می بینیم که در بین لشکریان حضرت طالوت، جناب داوود به چشم می خورد که آن موقع هنوز به مقام نبوت نرسیده بودند. بنا بر نقل بعضی از روایات لشکریان حضرت طالوت امتحان شدند، بدین نحو که از چشمه ای آب نیاشامند و یا به مقدار خیلی کم از آن استفاده کنند. اما تعداد زیادی از لشکریان از این امتحان مردود شدند و فقط 313 نفر از این امتحان سربلند شدند. وقتی لشکریان حضرت طالوت به دشمن حمله کردند : «فهزموهم بإذن الله وقتل داود جالوت» «...جناب داوود جالوت را کشت.» طبق نقل تاریخ جالوت رویین تن بود و نام او لرزه بر اندام همه می انداخت که چنین شخصی را حضرت داوود کشت.

 نکته اول در آیه ویژگی شجاعت و قدرت است که در حضرت داوود موج می زند. نکته دوم این است که «آتاه الله الملک» خداوند نبوت و امامت را اعطا کرد. حضرت طالوت یا مردم حضرت داوود را امام نکردند بلکه خداوند او را نبی و امام کرد. نکته سوم علمی است که در اختیار حضرت داوود است و خداوند این علم را به او داده است. بنابراین کسی که امام و رهبر جامعه می شود باید خدا امامت او را امضا کند و او را تعیین کند.

حجت الاسلام و المسلمین شیرخدایی در پایان سخنان خود به طلاب توصیه ای کردند و فرمودند: اگر می خواهید فقیه شوید باید کلام بدانید و در حوزه امامت کار کنید. علامه حلی این عالم بزرگوارعلاوه بر مقام فقاهت خود، متکلم بود، کتاب منهاج الکرامة او را ببنید. او در این کتاب خود (منهجاج الکرامه) می فرماید:«امامت اشرف مسائل دین است و تقدم بر فقه و تمام فروعات است.» مسائل امامت را بفهمیم و بدانیم و بعد ورود به مسائل دیگر داشته باشیم.