اقای شریفی در ابتدا به بیان احکام شرعی پرداختند وبیان داشتند :انسان مومن کیست ؟مومن در لغت به معنای باور وتصدیق کردن است اما در روایات به معنای أمن وامنیت می باشد امام صادق (علیه السلام )میفرماید : إنّما سُمِّيَ المؤمنُ مؤمنا لأنّه يُؤمِنُ علَى اللّه ِ فيُجيزُ اللّه ُ أمانَهُ
مؤمن، مؤمن ناميده شده است؛ چون خود را در امان خدا در مى آورد و خدا به او امان مى دهد.
ایشان در ادامه به بیان حقیقت ایمان پرداختند ، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در وصيتش به امیر المومنین عليه السلام فرموند:
«يا علىُّ سَبْعَةٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَقَدِ اسْتَكْمَلَ حَقِيقةَ الإيمانِ وأبوابُ الجَنّةِ مُفَتَّحَةٌ لَهُ: مَنْ أَسْبَغَ وُضُوءَهُ وَأحْسَنَ صَلاتَهُ وَأَدَّى زَكاةَ مالِهِ وَكَفَّ غَضَبَهُ وَسَجَنَ لِسانَهُ وَاسْتَغْفَرَ لِذَنْبِهِ وَأدّى النَّصيحَةَ لِاهْلِ بَيْتِ نَبِيِّهِ
اى على هفت خصلت است كه در هر كس باشد حقيقت ايمان را به حدّ كمال رسانده و درهاى بهشت براى او گشوده مى‌شود: كسى كه وضوى كامل بگيرد و نمازش را نيكو بجا آورد و زكات مالش را بپردازد و خشمش را نگه دارد و زبانش را زندانى كند و براى گناهش طلب آمرزش نمايد و خيرخواه خاندان پيامبرش باشد.
